Fıtrat Pedagojisi 2

Çocuk eğitimi, her anne-babanın hayatında en çok üzerinde düşündüğü, kimi zaman en çok zorlandığı ama her zaman en çok umut bağladığı yolculuk. Çocuğunun gözlerinin içine bakan bir anne-baba, onun geleceğini hayal ederken kendi kalbinin derinliklerinde türlü sorular sorar: “Doğru mu yapıyorum? Ona yeterince sevgi gösterebiliyor muyum? Otoritemi nasıl kurmalıyım? Nerede durmalı, nerede kucak açmalıyım?” İşte bu sorular, insanlığın başından beri aynı. Hz. Âdem’den Peygamberimiz Hz. Muhammed’e (s.a.v.) kadar bütün peygamberlerin de karşılaştığı sorular… Çünkü onlar da birer eşti, birer ebeveyndi, birer aile büyüğüydü.

“Fıtrat Pedagojisi” serisinin ikinci kitabı “Peygamberlerin Çocuk Eğitimi Metotları”, işte tam da bu ortak sorulara peygamberlerin tecrübelerinden ışık tutuyor. Milyonlarca ebeveyne yazdıklarıyla rehberlik eden Uzman Psikolog Hatice Kübra Tongar, ilk kitaptan sonra bu eserde de kalbimize dokunmayı başarıyor. Peygamberlerin hayatlarını yalnızca “geçmişin hikâyeleri” olarak değil, günümüz ebeveynliğine yol gösteren birer rehber olarak sunuyor. Çünkü onların çocuklarına yaklaşımı, sabrı, sevgisi, merhameti, öğütleri ve tutumları bugün hâlâ capcanlı, hâlâ çok kıymetli.

Kitabı okurken fark ediyorsunuz ki, çocuk eğitimi ne yalnızca bir bilgi aktarımı ne de sadece bir disiplin meselesi… Çocuk eğitimi, kalpten kalbe uzanan bir bağ, güvenle yoğrulmuş bir ilişki, fıtratın sesini duymak ve o sese saygı göstermek. Peygamberler bize bunu öğretiyor: Her çocuğun bir fıtratı var ve anne-babanın en büyük görevi, o fıtratı zorlamadan, kırmadan, köreltmeden desteklemek.

Hz. Nuh’un oğluyla olan sınavı, çocuğunuzun tercihlerine engel olamayacağınızı kabullenmek gibi ebeveynliğin en acı yanını gösteriyor. Hz. Yakup’un Hz. Yusuf’a olan sevgisi, ebeveynin bir çocuğa duyabileceği derin bağlılığı anlatıyor. Hz. İbrahim’in oğlu Hz. İsmail’le yaşadığı imtihan, güvenin, teslimiyetin ve birlikte yürüyen bir yolculuğun en güçlü örneğini veriyor. Hz. Peygamber’in torunları Hz. Hasan ve Hüseyin’le kurduğu ilişki, oyunla, sevgiyle, şefkatle yoğrulmuş bir çocuk eğitiminin ne kadar etkili olduğunu gösteriyor.

Kitapta her peygamberin hayatından alınan bu kesitler, modern pedagojik bakış açısıyla buluşturuluyor. Böylece okur, yalnızca tarihî bir anekdot okumuyor, aynı zamanda “Ben bunu bugün kendi çocuğumla nasıl uygulayabilirim?” sorusuna cevap buluyor. Böylece kitap, teoride kalmıyor; somut öneriler, pratik yöntemler, uygulanabilir adımlar sunuyor. Mesela çocuğa öz güven kazandırmak için hangi sözleri kullanabileceğimizi, cinsiyete göre saygınlık eğitiminin nasıl verilmesi gerektiğini, anne-baba arasındaki rol dengesinin çocuğun ruhunu nasıl etkilediğini örneklerle açıklıyor.